SYGNALIZATORY

Aktualne przepisy daleko odbiegają od aktualnych potrzeb i aktualnego stosowania w ciągle rozwijającej się infrastrukturze drogowej ponieważ:

Sygnalizator S-2 (warunkowy) nie reguluje ruchu a raczej wprowadza zamęt:

– wyświetlanie zielonej strzałki stosuje się do ruchu kolizyjnego i bezkolizyjnego,
– strzałka wyświetla się w całkowicie zaskakujących momentach,
– stosuje się na pojedynczych pasach przy braku możliwości jazdy w określonym kierunku,
– istnieje obowiązkowe zatrzymywanie przed sygnalizatorem (zamiast przejściem, jezdnią drogi poprzecznej ewentualnie pieszym, rowerzystą, pojazdem na swojej drodze) nawet w sytuacji bezkolizyjnej,
– to obowiązkowe zatrzymywanie jest w 80% lekceważone i uważane za bezsensowe przy braku pieszych i pojazdów,
– zielona strzałka sygnalizatora warunkowego S-2 jest mylona z zieloną strzałką sygnalizatora kierunkowego S-3.

2. Światło zielone w sygnalizatorach zwykłych S-1 nie reguluje ruchu gdyż świeci:

– przy ruchu bezkolizyjnym (coraz częściej stosowana sygnalizacja fazowa, jazda na wprost),
– przy ruchu kolizyjnym i przy obowiązku ustępowaniu pierwszeństwa pojazdom szynowym, pojazdom, pieszym, rowerzystom przy zmianie kierunku jazdy w prawo lub lewo.
– świeci w warunkach niewspółmiernego zagrożenia (np pojazd-pieszy, pojazd szynowy-pojazd nieszynowy).

3. Brak sygnalizatorów dla kierujących, które by dotyczyły:
– tylko przejść dla pieszych,
– tylko przejazdów dla rowerów,
– tylko przejazdu pojazdu szynowego (tramwajowego, kolejowego) odróżniających się od ogólnych sygnalizatorów S-1, S-3 stosowanych na skrzyżowaniach.
Obecnie stosowany sygnalizator S-1 w okolicy przejścia przed skrzyżowaniem może dotyczyć tylko przejścia lub przejścia i skrzyżowania! – może to prowadzić do śmiertelnych nieporozumień.

4. Brak sygnalizatorów dla pieszych, rowerzystów umożliwiających im warunkowe i ze szczególną ostrożnością przekraczanie jezdni, torowiska w dogodnej sytuacji bez konieczności wstrzymywania ruchu.
Aktualnie efekt ten można uzyskać stosując sygnalizację włączaną przez pieszego (rowerzystę), która by się automatycznie wyłączała po jego przejściu (przejechaniu).

5. Stosuje się światło zielone (często błędnie odczytywane jako bezwzględne pierwszeństwo) dla pojazdu poza skrzyżowaniem np:
przed przejazdem tramwajowym, kolejowym, przejściem dla pieszych, przejazdem dla rowerzystów bez względu na wagę i niewspółmierne zagrożenie zamiast żółte informującego o niebezpieczeństwie i pozwalającego na przejazd ze szczególną ostrożnością.

6. Brak sygnalizatorów przed czynnymi przejazdami kolejowymi a szczególnie sterowanymi automatycznie.

Większość przejazdów kolejowych jest słabo widoczna i kierujący nie ma informacji czy system zabezpieczający jest czynny.
Światło winno ostrzegać o istniejącym czynnym przejeździe kolejowym i równocześnie informować o tym czy jest on w danej chwili sprawnie strzeżony przez dróżnika, automat, czy też jest niestrzeżony (znak drogowy dynamicznych zmian w tym zakresie nie pokazuje!).
Przy ograniczonej widoczności zbliżających się pojazdów szynowych sygnalizacja jest obowiązkowa przed przejazdem (konwencja genewska).

7. Ciężko zauważalne przejście ze światła żółtego pulsującego poprzez żółte ciągłe do czerwonego zaskakuje większość kierowców.

II.ZASADNICZY CEL DZIAŁAŃ:
To doprowadzenie do ujednolicenia zasad stosowania sygnalizacji świetlnej przynajmniej w Europie.
To doprowadzenie do sytuacji, że o ile gdziekolwiek zastosowano sygnalizatory to one jednoznacznie informują, ostrzegają, regulują ruchem.
To naturalne odczytanie kolorów sygnalizatora przez wszystkich uczestników ruchu drogowego.
I tak:

Światło czerwone dla wszystkich uczestników ruchu drogowego winno wskazywać zakaz wjazdu, przejścia, przejazdu.
Światło czerwone w połączeniu z żółtym – zakaz wjazdu z wyjątkiem sytuacji, kiedy w chwili zapalenia tego sygnału pojazd znajduje sie tak blisko sygnalizatora, że nie może być zatrzymany przed nim bez gwałtownego hamowania. To również informacja o zmianie dotychczas nadawania sygnału na przeciwny.
Światło zielone winno wskazywać brak planowanej kolizji na wybranym torze jazdy.
Światło żółte ciągłe winno wskazywać możliwość kolizyjnego przejazdu, wjazdu, przechodzenia z zachowaniem szczególnej ostrożności i ustępowaniem pierwszeństwa innym uczestnikom ruchu drogowego wg ogólnych zasad;
Światło żółte pulsujące winno oznaczać wyłączoną (nieczynną,uszkodzoną) regulację ruchem, wyrażać ostrzeżenie o niebezpieczeństwie i możliwość ruchu z zachowaniem szczególnej ostrożności.

III.SPOSOBY REALIZACJI – propozycja najdalej idąca (wersja 1):
Propozycja zmian faz świetlnych:

1.W sytuacjach regulowanej jazdy na poszczególnych kierunkach jazdy stosować można zmodernizowane sygnalizatory kierunkowe S-3 dla poszczególnych torów ruchu z sygnalizacją kolizyjnej lub bezkolizyjnej sytuacji.
W regulowanej sytuacji nie będzie miejsca dla sygnalizatorów ogólnych S-1 ani warunkowych S-2.

2.W sytuacjach braku regulacji ruchem do tej pory zwanym warunkowym oraz przy braku dodatkowego pasa do warunkowego skręcania – powrócić do stałej żółtej strzałki (zamiast dawnej zielonej) umożliwiającej warunkowe skręcanie na ogólnych zasadach(S-2D).

3. Przy stosowaniu sygnalizacji tzw fazowej stosować S-1 lub S-3 z nowym znaczeniem świateł.

4. Przy kolizyjnej możliwości jazdy w lewo, prawo stosować zmodernizowane sygnalizatory S-1 lub S- 3 z kolorami żółtym zamiast dotychczasowego zielonego.

5.Przy zmianie światła pulsującego na czerwony zastosować sekwencję łączną czerwony z żółtym, który dokładnie pokaże zmianę sytuacji.

6. Przy regulacji świetlnej tylko na przejściu dla pieszych, tylko na przejeździe rowerowym, tramwajowym, kolejowym stosować sygnalizatory dwuświatłowe typu S-8 w odróżnieniu od trzyświatłowych na skrzyżowaniach.
Wtedy kolor żółty będzie umożliwiał przejazd z zachowaniem szczególnej ostrożności a jego ciągłość świadczyłaby o sprawnej sytuacji regulowanej natomiast pulsacja o sytuacji nieregulowanej. Kolor czerwony zabraniałby wjazdu, przejścia.
Sygnalizatory te włączane byłyby przez pieszego, rowerzystę a po ich przejściu, przejechaniu sytuacja wracałaby do stanu wyłączenia czyli pulsujący dla pojazdów a nic dla pieszego i/lub dla rowerzysty.
Umożliwiałoby to pieszym i rowerzystom przekraczać przejście, przejazd w dogodnych sytuacjach bez konieczności wstrzymywania ruchu pojazdów lub naruszania przepisu zakazu przechodzenia na czerwonym.

7. Przejazdy kolejowe czynne niestrzeżone należałoby znakować światłem żółtym pulsującym.
Mogłyby to być listwy świetlne umieszczone nad osią jezdni równolegle do przebiegu torowiska informujące jednocześnie o jego układzie.

8. Przejazdy kolejowe strzeżone ze sprawnym systemem znakować podobnie tylko światłem ciągłym żółtym zmieniającym się na czerwony przy zbliżaniu pojazdu szynowego. Ten kolor żółty ciągły powinien ostrzegać, informować o sprawnym strzeżeniu, zezwalać na przejazd ze szczególna ostrożnością.

IV. Propozycja zmian minimum to modernizacja sygnalizatora S-2 (wersja 2):

1. O ile sytuacja jest regulowana to w sygnalizatorze S-2 stosować można zamiennie dwie strzałki:

– zieloną do ruchu bezkolizyjnego bez konieczności zatrzymywania oznaczoną jako S-2A;

– albo żółtą strzałkę wskazującą ruch kolizyjny i zatrzymywanie przed każdym pieszym i pojazdem na swojej drodze oznaczoną jako S-2B.

– albo połączenie i wskazywanie tych możliwości S-2C.
2. W sytuacji nie regulowanej stosować można stałą żółtą strzałkę (na wzór dawnej zielonej) S- 2D jako zezwolenie do wjechania za sygnalizator czerwony z ruchem warunkowym i z zatrzymywaniem przed każdym uczestnikiem ruchu drogowego na swej drodze.

To wszystko proszę traktować jako kontrowersyjne propozycje pod dyskusje.

V. Stanowisko w sprawie tzw. zielonej strzałki sygnalizatora warunkowego S-2.

Zapis cytowanego już wyżej rozporządzenia o znakach:

” 3. Skręcanie lub zawracanie, o których mowa w ust. 1 i 2, jest dozwolone pod warunkiem, że
kierujący zatrzyma się przed sygnalizatorem i nie spowoduje utrudnienia ruchu innym jego uczestnikom.”

miał sens, gdy ruch warunkowy przy świecącym sygnalizatorze czerwonym, odbywał się wg stałej strzałki zielonej.
Ten zapis pozwalał przerywać strumień pojazdów dla umożliwienia wejścia i przejścia pieszym przy zmianie sygnalizacji.

Obecnie sterując ten ruch zaświecaniem zielonej strzałki – taka sytuacja nie powinna mieć nigdy miejsca gdyż:
– ruch można tak zorganizować aby pieszych w momencie świecenia zielonej strzałki nigdy na przejściu nie było ponieważ:

– strzałka teraz może zaświecać się po czasie przejścia pieszych (długość drogi przejścia (m) / prędkość pieszego 1 (m/s) )-
wtedy strzałka może zapalać się zawsze po przejściu pieszych na czas pozostałego czasu świecenia czerwonego;
– są stosowane przejścia sterowane przyciskiem pieszego-wtedy przy braku pieszego czas świecenia zielonej strzałki może być zgodny z czasem świecenia sygnału czerwonego;
– są sytuacje bez przejścia dla pieszych i wtedy czas świecenia zielonej strzałki może być zgodny z czasem świecenia sygnału czerwonego;

Tak więc, stosując powyższe, warunkowa jazda wg sygnalizatora S-2 mogłaby oznaczać ustępowanie pierwszeństwa tylko kierującym na drodze poprzecznej i wtedy propozycja stosowania żółtej strzałki, a w sytuacjach braku kolizji – propozycja stosowania zielonej strzałki.

Stosując powyższe zatrzymywanie przed sygnalizatorem jest niepotrzebne a przepis w rozporządzeniu winien być zmieniony na:

„3. Skręcanie lub zawracanie, o których mowa w ust. 1 i 2, jest dozwolone pod warunkiem, że
kierujący nie spowoduje utrudnienia ruchu innym jego uczestnikom.”

Dla wprowadzenia tej normalności wymagane są zmiany zapisu odpowiednich ustaw.