UWAGA – POGLĄDY KONTROWERSYJNE !

WSTĘP: Strona jest przeznaczona dla organizatorów ruchu drogowego (ustawodawcy, projektanci, wykonawcy, kontrolujący, nadzorujący). Na tej stronie będę publikował własne przemyślenia związane z bezpieczeństwem ruchu drogowego. Strona ma charakter otwarty. Jest miejsce na Państwa uwagi, sugestie i koncepcje, z którymi należałoby się podzielić w imię wspólnego bezpieczeństwa. Można się nie zgodzić z moimi pomysłami, mogę nie mieć racji, mogę wszystkiego nie znać – ale ….

A. CECHY DOBREJ ORGANIZACJI RUCHU TO:

1. – LOGICZNE I OCZEKIWANE PRZEZ WSZYSTKICH ROZWIĄZANIA,
2. – UZYSKIWANIE MAX PŁYNNOŚCI RUCHU, MAX PRĘDKOŚCI PODRÓŻNEJ,
3. – RZETELNA INFORMACJA I ELIMINACJA NAJWIĘKSZYCH ZAGROŻEŃ,
4. – BRAK PRZESADY W STOSOWANIU ŚRODKÓW BRD,
5. – ELIMINACJA PUŁAPEK.

B. SYTUACJE NIEWŁAŚCIWE:

I. USTAWODAWSTWO

1.NIEPRAWIDŁOWA FILOZOFIA podejścia do bezpieczeństwa ruchu drogowego polegająca na maksymalnym przerywaniu ruchu m.in.: znakami STOP, sygnalizacją świetlną, progami zwalniającymi, ciasnymi pasami ruchu itp…
ZAMIAST UZNANIA, że większość kierowców ma zdrowy rozsądek a dla tych nielicznych bez rozsądku te utrudnienia nie są przeszkodą.
2.DOBRA FILOZOFIA to: jasne – zrozumiałe dla większości kierowców prawo drogowe, skrzyżowania bezkolizyjne, parkingi wielopoziomowe, drogi dwujezdniowe, pasy włączania i wyłączania z ruchu, pasy ruchu powolnego, trzecie pasy na drogach dwukierunkowych jednojezdniowych umożliwiające wyprzedzanie, skręcanie w lewo, oddzielanie ruchu pieszego i rowerowego od jezdni, przejścia nadziemne lub podziemne itp.
REZULTATEM takich działań będzie rzeczywista poprawa BRD oraz chętne przestrzeganie przepisów przez kierowców. Będzie szansa na zwiększenie szybkości podróżnej (obecna jest równa prędkości „sfatygowanego malucha”).

II. PROJEKTOWANIE I WYKONAWSTWO:

1.Organizowanie ruchu niezgodnie z powszechnym oczekiwaniem, niezgodnie z ogólną wiedzą i stosowaniem przepisów ruchu drogowego przez jej uczestników.
2.Projektowanie i wykonywanie ciasnych pasów ruchu, skrzyżowań, zakrętów w których pojazdy ciężarowe nie mogą się zmieścić. W tych planach brak jest przewidzianego miejsca dla rowerzystów.
3.Tolerowanie istnienia zakrętów z dziurami, koleinami, łatami o różnym wyglądzie i przyczepności,ze śmiertelnym zagrożeniem na poboczu.
4.Przypadki braku ciągłości ruchu prawym pasem ( prawy pas nie powinien zanikać).
5.Wykonywanie wysepek (azyli) niezgodnie z normą, bez oświetlenia, bez oznakowania (brak znaku?) zamiast przejezdnej „łezki”. Chyba zbyt często te azyle są naruszane. W przypadkach złej widoczności kierowca większą uwagę zwraca na prawe pobocze (słabo widoczni piesi, nieoświetleni rowerzyści) niż na oś jezdni, gdzie nagle może wyrosnąć azyl.

III. NIEZGODNE Z PRZEZNACZENIEM STOSOWANIE ZNAKÓW DROGOWYCH:

1.Znak STOP ustawiony w miejscu doskonałej widoczności zamiast znaku: Ustąp pierwszeństwa.
2.Linia warunkowego zatrzymania w związku ze znakiem STOP malowana w miejscu doskonałej widoczności. (Bez linii jest możliwy przejazd po zatrzymaniu w miejscu o dobrej widoczności z drugiej, trzeciej pozycji…)
3.Stosowanie znaku końca obowiązywania jakiegoś ograniczenia np. koniec zakazu wyprzedzania przed skrzyżowaniem jeśli zakaz ten dalej obowiązuje – wynika z innych przepisów. Takie działanie jest tworzeniem śmiertelnego zagrożenia.
4.Podobnie przy znakach zakazu postoju czy zatrzymywania (koniec a tu przystanek, skrzyżowanie…) to znów pułapki do wykorzystywania przez służby mundurowe.
5.Stosowanie znaku ograniczenia prędkości bez logicznego uzasadnienia (albo przyczyna ustała a znak pozostał), brak współgrania:
– ze znakami początek i koniec obszaru zabudowanego,
– ze skrzyżowaniami z drogą twardą,
6.Brak współgrania znaków pionowych z poziomymi np: znak niebezpieczny zakręt z linią przerywaną, ustąp pierwszeństwa z linią warunkową ciągłą, linie krawężnikowe ciągłe w obrębie skrzyżowań zamiast dodatkowych pasów ruchu dla zmieniających kierunek jazdy, itp
7.Stosowanie znaku początek lub koniec obszaru zabudowanego niezgodnie z przeznaczeniem i ustawą – drogowcy mają już wytyczne zawarte w Dz.Ust. nr 220 z 2003 i nic się w stosowaniu nie zmienia !
8.Znakowanie kierunków do miejscowości mniej znanych lub rzadko uczęszczanych zamiast dominującej na danej trasie.
Malowanie strzałek na tablicach drogowskazowych niezwiązanych lub niewyraźnie powiązanych z kierunkami. Strzałka kierunku powinna być jednoznacznie związana z miejscowościami, których dotyczy.
W mieście powiatowym powinienem znaleźć kierunek do gmin, sąsiednich powiatów, do województwa.
Jeśli jestem w gminie to kierunek powiatu itd.
Znakowanie CENTRUM ale nie wiadomo jakiej miejscowości. Powinno być: „CENTRUM (Nazwa miasta)”.
9.Znaki umieszczane są na rurach w sposób, który umożliwia łatwe ich okręcanie przez chuliganów.
10.Moda na oklejanie znaków nalepkami przez kibiców klubów sportowych – czy naprawdę nie ma na to sposobu?
11. Brak oznakowania znakiem P-10 przejść dla pieszych na progach zwalniających ( to nie może być szaro-brunatna kostka ). Zobacz porównanie widocznośc przejścia .
12. Brak oznakowania znakiem strefa zamieszkania jezdni i ulic wykonanych z kostki ( piesi nie rozróżniają chodnika od jezdni ).
13. Linia podwójna ciągła przerywana co 10m umożliwiająca zjazdy do posesji nawet na drogach o dopuszczalnej prędkości 90 km/godz. W Czechach zabrania się ustawowo skręcania poza obszarem zabudowanym w lewo jeśli nie ma do tego skrętu dodatkowego pasa ruchu. Takie malowanie jest zachętą dla kierującego do łamania art.3 PoRD ,który zabrania utrudniania i blokowania możliwości ruchu innym jego uczestnikom.

IV. BŁĘDY W STOSOWANIU SYGNALIZACJI ŚWIETLNEJ:

1.Niezgodne z logiką i przesadne stosowanie sygnalizacji warunkowej np. przy skręcie w prawo przy braku dodatkowego pasa ruchu, braku ruchu pieszego na danym kierunku jazdy – lepsze byłoby czasem zastosowanie znaku „ustąp pierwszeństwa”.
2.Stosowanie „nowatorskich rozwiązań” powinno być zabronione. Wszyscy uczestnicy ruchu i jego organizatorzy winni znać wszelkie możliwe rozwiązania do praktycznego stosowania (np. sygnalizator zwykły przechodzący w kierunkowy, sygnalizator zwykły – skręt w lewo i z przeciwka nie jadą). Sytuacje takie często dezorientują mniej doświadczonych uczestników ruchu drogowego.
3.Nadmierna ilość sygnalizatorów przy braku „zielonej fali” znakomicie utrudnia ruch.
4.Sygnalizatory dla pieszych zabraniające przejścia – mimo, że droga jest wolna. 

V. MAŁO SKUTECZNE ELIMINOWANIE Z RUCHU POTENCJALNYCH ZABÓJCÓW:

1.Kierowca popełniający wykroczenie pow. 6 pkt karnych na oczach wielu innych kierowców a nawet zagrażający ich mieniu czy życiu – jest i czuje się bezkarny.
2.Brak wyraźnego określenia przestępstw w ruchu drogowym wraz z sankcjami z nimi związanymi.

VI. NIESPRAWIEDLIWA OCENA PRACY INSTRUKTORÓW:
1. Próba przekonania społeczeństwa, że 30 godz. jazdy i 30 godz. teorii ukształtują młodego człowieka.
2. Pobieżna i mało wnikliwa ocena przyczyn wypadków a zwłaszcza z udziałem młodych kierowców.
W MOJEJ OCENIE PRZYCZYNY TO:
– frustracja związana z brakiem perspektyw życiowych,
– import ideologii nie uznających żadnych zasad – w tym przepisów ruchu drogowego,
– brak systemu wychowania i kształcenia zwłaszcza komunikacyjnego i do życia społecznego,
– mało dobrych przykładów prawidłowego zachowania się w ruchu,
– potrzeba pokazania mody i umiejętności rajdowych (nie mam nic przeciw – tylko na drodze prywatnej za własne pieniądze i na własne ryzyko),
– niewłaściwa samoocena umiejętności (dlatego jestem przeciw ćwiczeniu poślizgów w początkach nauki bo jeśli młodemu uda się raz to będzie uważał, że zawsze to zrobi !),
– możliwości kupienia prawa jazdy zdecydowanie zniechęcają kursantów do wylewania potu na ćwiczeniach,
– i dopiero system szkolenia i egzaminowania, a tu przy zezwoleniu na niezdrową konkurencję i na możliwość działalności gospodarczej poniżej kosztów z cenami zjechano poniżej kosztów uczciwej pracy.